 Ο Νοέμβριος, ή Νοέμβρης, ή Αεργίτες (ποντιακά), ή Βιέστ (Αρβανίτικα) είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 30 ημέρες. |
| Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό novem = 9 γιατί ήταν ο 9ος
μήνας του ρωμαϊκού νουμιανού ημερολογίου. Με το Νοέμβρη αντιστοιχεί ο αρχαίος μήνας Νημακτηρίων, ο αρχαίος αιγυπτιακός Αιθήρ και η περίοδος μεταξύ Μπριμέρ Φριμέρ της Γαλλικής επανάστασης. Οι Ρωμαίοι τον είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα και γιόρταζαν τα Ποσειδώνια.
Ο λαός τον αποκαλεί Βροχάρη (γιατί πέφτουν πολλές βροχές), Χαμένο
(γιατί έχει τις μικρότερες σε διάρκεια ημέρες)
Ανακατεμένο (από τον άστατο καιρό), Σκιγιάτης (σκιά, νύχτα), Κρασομηνάς (επειδή τότε άνοιγαν τα καινούρια κρασιά) Αγιομηνάς (του Αγ. Μηνά), Φιλιππιάτης (του Αγ. Φιλίππου) Αντριάς (του Αγ. Ανδρέα), Αϊ-Ταξιάρχης, Αρχαγγελίτης ή Αρχαγγελιάτης, Αϊ-Στράτης, Αϊ-Στράτηγος και Σποριάς
ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ:
«Νοέμβρη οργώματα κι ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές».
«Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες».
«Η Πούλια βασιλεύοντας, το μήνυμά της στέλνει.
Ούτε τσοπάνος στα βουνά ούτε ζευγάς στους κάμπους». «Άι- Μηνάς εμήνυσε του πάππου του χειμώνα: -Έρχομαι ή δεν έρχομαι και τ' Άι- Φιλίππου αυτού είμαι». «Αν τ' Άη Φιλίππου λείπω, τ' Άγια, των Αγιών δε λείπω». «Ο άη- Μηνάς εμήνυσε, πούλια μη ξημερώσει». «Ο Νοέμβρης έκλεισε, τα ζευγάρια είν΄ στο στάβλο κι ούτε ζευγάς στον κάμπο». «Ο Νοέμβρης σαν θα έλθει τα γομάρια μέσα κλείνει». «Οποίος σπείρει τον Νοέμβρη ούτε σπόρο δεν Θα πάρει». «Όταν έρθει ο Νοέμβρης σιγομπαίνει ο χειμώνας». «Σ' τσι τριάντα, τ' Αγι-Αντριός, αντριεύεται το κρύο».
«Της ελιάς το φύλλο κι αν χαθεί, πάλι θε να ξαναβρεθεί».
«Τον Οκτώβρη τα κουδούνια, το Νοέμβρη παραμύθια».
«Του Σαρανταμέρου η μέρα «καλημέρα» - «καλησπέρα».
 Αγάπη μου, ο κόσμος ξαφνικά αλλάζει, αλλάζει χρώμα. Το φως του δρόμου ξεχύνεται σκίζοντας τους μακρόστενους καρπούς του ψυχανθούς εννιά η ώρα το πρωί. Είναι η Αρκτική. Αυτός ο μικρός ο μαύρος κύκλος, με την καστανόξανθη μεταξένια χλόη του – μαλλιά μωρού. Υπάρχει στον αέρα ένα πράσινο, απαλό, απολαυστικό. που με θάλπει τρυφερά. Είμαι ξαναμμένη και ζεστή. Νομίζω πως είμαι τεράστια, είμαι τόσο βλακωδώς ευτυχισμένη, οι γαλότσες μου πλατσουρίζουν και πλατσουρίζουν βαθιά μέσα στο όμορφο κόκκινο. […………………………………………………..] Ω αγάπη μου, ω άσπιλε. Κανείς εκτός από μένα δεν περπατά σε τούτο τον υγρότοπο μέχρι το κόκαλο βρεγμένος. Τα αναντικατάστατα χρυσαφιά ματώνουν και βαθαίνουν, τα στόματα των Θερμοπυ- λών. (Σίλβια Πλαθ, Ποιήματα, εκδ. Κέδρος)
Love, the world |
Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017
Ο Νοέμβριος στην ποιήση και τη ζωγραφική
