Σελίδες

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

"Περί βροχής" Μαρτέν Παζ (Martin Page)

Μια φιλοσοφική και ποιητική αιτιολογία της βροχής...

 Κάτω από τη βροχή, η ημέρα δεν ανήκει πια στην εργασία, μήτε στις πεζές κουβέντες που ανταλλάσσουμε, μήτε στα γεύματα, μήτε στις διαδρομές. Τα φύλλα τρεμίζουν, οι ομπρέλες ανοίγουν, τα καφέ, οι κινηματογράφοι και τα βιβλιοπωλεία γεμίζουν.
 [...] Ο ρυθμός της ζωής μας σπάει· δεν πρόκειται παρά για μικρούλες ρωγμές, αλλά ξαφνικά μοιραζόμαστε τη χαρά του ερχομού μιας ποιητικής αναρχίας.

Η βροχή επικυρώνει τα αισθήματά μου. Μερικοί έρωτες δεν την άντεξαν.Τα ασταθή χρώματά τους ξεπλύθηκαν. Μερικές φορές η βροχή μου επιτρέπει να είμαι ερωτευμένος δίχως αντικείμενο...
[...] Η βροχή πέφτει έτσι καθώς πέφτουμε στα δίχτυα του έρωτα: αψηφώντας τις προγνώσεις.
 
"Περί βροχής" Μαρτέν Παζ (Martin Page)
Οι φρόνιμες ψυχές έχουν δίκιο να φοβούνται,επειδή η βροχή έχει τη δύναμη να τις αλλάζει.
Εκείνοι που  της ξεφεύγουν,ξεφεύγουν από την ευκαιρία να δουν τις βεβαιότητές τους να λιγοστεύουν και τη καρδιά τους να μεταμορφώνεται.Προτιμούν να καταφεύγουν σε μια εξιδανικευμένη άποψη περί ήλιου και ξηρασίας,όπου δεν συμβαίνει τίποτα,όπου κανείς δεν ζει πραγματικά.Κάτω από τη βροχή,βρισκόμαστε εκτεθειμένοι:είναι ένα ρίσκο,ένα στοίχημα.

Martin Page,Περί βροχής
Εκδόσεις:ΑΣΤΑΡΤΗ

Ήταν μια ξαφνική μπόρα. Διάρκεσε λίγο αλλά ήταν πολύ δυνατή. Πετάχτηκα έξω με τη φωτογραφική μου μηχανή -μου αρέσει τρελά η βροχή ως φωτογραφικό θέμα. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες πριν τρέξω να βρω καταφύγιο -είχα γίνει μούσκεμα σε μηδέν χρόνο. Να γιατί μου αρέσει η βροχή: σε αναστατώνει, σε κάνει να σκέφτεσαι, σε ταξιδεύει, σε κινητοποιεί.

Ιδιαίτερα, οι ξαφνικές μπόρες με στέλνουν! Μόνο για τους δείκτες του ρολογιού διαρκούν λίγο. Για μένα διαρκούν πολύ, έρχονται για να μείνουν. Εμμένουν και επιμένουν, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη μπόρα. 

«Κάτω από τη βροχή, η ημέρα δεν ανήκει πια στην εργασία, μήτε στις πεζές κουβέντες που ανταλλάσσουμε, μήτε στα γεύματα, μήτε στις διαδρομές. Τα φύλλα τρεμίζουν, οι ομπρέλες ανοίγουν, τα καφέ, οι κινηματογράφοι και τα βιβλιοπωλεία γεμίζουν.

Ο ρυθμός της ζωής μας σπάει· δεν πρόκειται παρά για μικρούλες ρωγμές, αλλά ξαφνικά μοιραζόμαστε τη χαρά του ερχομού μιας ποιητικής αναρχίας.

Η βροχή επικυρώνει τα αισθήματά μου. Μερικοί έρωτες δεν την άντεξαν. Τα ασταθή χρώματά τους ξεπλύθηκαν. Μερικές φορές η βροχή μου επιτρέπει να είμαι ερωτευμένος δίχως αντικείμενο...

Η βροχή πέφτει έτσι καθώς πέφτουμε στα δίχτυα του έρωτα: αψηφώντας τις προγνώσεις».