Σελίδες

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Το ''παράπονο'' των Ποιητών

Οδυσσέα Ελύτη, «Το παράπονο»

Εδώ στου δρόμου τα μισά
          έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ
          γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα
Στ' αληθινά στα ψεύτικα
          το λέω και τ' ομολογώ
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
          μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
          όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα πάντα θα 'ναι αργά
          δεύτερη ζωή δεν έχει.
Από τη συλλογή Τα Ρω του έρωτα (1972)
[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, «Το παράπονο», Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 298-299]



ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Το αιώνιο παράπονo

Ό,τι κι αν κάνει το δοντάκι του

 γραμμόφωνου

άλλο τραγούδι δεν μπορεί να

 τραγουδήσει

κι ό,τι κι αν πούμε και μεις, όσο και να

 σπαράξουμε

την ίδια επωδό θα προσθέτουμε πάντα

στο αιώνιο παράπονο.
*****
Όμως πώς να το κρύψω, πώς να μην το

 πω,που σε περίμενα κι απόψε δυόμιση

 ώρες, 

που σε περίμενα κι απόψε μες το κρύο

που σε περίμενα κι απόψε ολομόναχος,

και τα κεντράκια της πλατείας να 

ξεφαντώνουν,

τα κυριακάτικα ζευγάρια να χορεύουν, 

διαρκώς ν’ αδειάζουν τ’ αυτοκίνητα 

παρέες, που σε περίμενα κι απόψε 

δυόμιση ώρες, 

και μόνο εγώ να στέκω ολομόναχος,

εγώ –κι ένα ποντίκι ψόφιο μες στο

 δρόμο.

Πώς να το κρύψω, πώς να μην το πω,

με πόση πίκρα γράφτηκαν αυτοί οι 

στίχοι,

με πόσο παίδεμα, με τι καημό,

αυτοί οι στίχοι που επιπόλαια τους 

βρίσκετε 

συνηθισμένη επωδό στο αιώνιο παράπονο

  

3. Το παράπονο του ποιητή-Τάσος

 Λειβαδίτης

Ένα παλιό αισθηματικό κερί έκαιγε πάνω


 στο τραπέζι

τα φθαρμένα έπιπλα μου είχαν διδάξει


 την υπομονή

μόνο ένα, Θεέ μου-δεν έζησα:έχοντας να


 μεριμνήσω

για τόσα φύλλα την άνοιξη.

“Τα χειρόγραφα του

 φθινοπώρου'
<<Δε σου κράτησα ποτέ κακία. Παράπονο μόνο…
Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου…
Να σου στείλω ένα μήνυμα… Κι εσύ δεν άκουγες…
Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου,
για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του.
Ο πόνος θέλει μια σκέψη.
Ένα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. 
Όταν δεν υπάρχει τίποτα γίνεται πιο σκληρός.
Πιο κοφτερός. Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει,
ώσπου να σε ρημάξει…
Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα.
Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή.
Και καθόλου οχυρωμένη.
Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης.
Είχες πυξίδα…
Κρατούσες την ρότα σου σταθερή..
Άραξες το σκέφος σου σε απάνεμο λιμάνι..
Εγώ το δικό μου το βούλιαξα…
Ναυάγησα…
Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα…
Ταξίδευα σ’ ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ’ αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες..
Όπου μου λεγαν πήγαινα…>>-Αλκυόνη Παπαδάκη



Τί σου είναι η αγάπη τελικά…(απόσπασμα)-Αλκυόνη 

Παπαδάκη
............. Είναι να μην βρει χαραμάδα το 
παράπονο
 της ψυχής. Και το περίεργο είναι πως 
μπορεί να 
κάνει στάση και να ψηλαφίζει γεγονότα 
που δεν είναι
 τόσο σημαντικά. Μπορεί να κλάψεις 
περισσότερο 
για το σημάδι μιας γρατσουνιάς, παρά για
τη χαρακιά
 μιας ακόμα βαθιά επουλωμένης
(επουλωμένη;) 
πληγής



Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Σκέψεις Θραύσματα-Κώστας Βασιλάκος



«Οι αναμνήσεις, σπασμένες φτερούγες, γέρνουν το πέταγμα των ονείρων και λιθοβολούν τις ελπίδες μου. Με αδιέξοδες στιγμές από το μέλλον».

Τα μάτια σου θάλασσες με ταξιδεύουν.
Οι επιθυμίες ιστιοφόρο με φουσκωμένα πανιά,
αρμενίζει τους πόθους σε ανάκατες διαδρομές.
Κρεμασμένος απ το κατάρτι του κορμιού σου,
αναζητώ ίχνη του ονείρου που θάμπωσε.
Ταξιδεύεις μαζί μου, κρεμασμένη απ τούς ώμους,
απ τα μάτια μου,ψάχνεις χαμένα μονοπάτια.
Ταξίδι μοναδικό χωρίς γραμμές, χωρίς απόνερα.
Αυλακώνει την ψυχή, μαστιγώνει τις αισθήσεις,
ρότα στον άνεμο.
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.



Πεταμένα φτερά . Ύψος χαμένο.
Οι ώρες τόσο λίγες , τόσο πικρές.
Αντίκρυ τα γεράνια κοιτάζουν παρακαλεστά τα σύννεφα για λίγο ήλιο,για δυο μόνο χαμόγελα.
Παρέκει τριαντάφυλλα κατακόκκινα και ροζ εκατόφυλλα,
με κοιτάζουν λυπημένα στα μάτια, περιμένουν δυο λόγια.
Σκαλίζω ένα γύρο τους κορμούς , ν' αντέξουν στο χρόνο.
Ρουφάω το δυόσμο,το βασιλικό.
Τρίβω στα χέρια μου τηλεμονιά.
Εισπνέω λαίμαργα το γιασεμί.
Καλή αντάμωση
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.



Λησμονιά
Οι φωτογραφίες πολλές στην καρδιά και τα μάτια τους.
Ένα κάδρο το μυαλό τους φυλακίζει μέσα του ,
τις στιγμές μιας ζωής, που τους ξέχασε για πάντα.
Μια ήσυχη λίμνη η ψυχή τους.
Στα νερά της οι κύκνοι σχηματίζουν κύκλους
μικρούς στην αρχή,που μεγαλώνουν και χάνονται
στις όχθες με τα νούφαρα.


Εκεί , βαθιά μέσα στο δάσος και κάτω απ' το πράσινο φόντο,
χάραξαν στη φλούδα τις καρδιές τους.
Πέρασαν τα χρόνια ,δε φθάρηκαν τα σχήματα,
διαβάζονται ολοκάθαρα τα ονόματά τους.
Αναμνήσεις απ' το μέλλον...
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.




Βαθύ γαλάζιο απλώνεται μπροστά μου,
το κύμα αθόρυβο , σχεδόν βουβό,
έρχεται και ξεμακραίνει πάλι.
Το βλέπω αγκαλιά με τα όνειρα μου,
να χάνεται στο άπειρο.
Εγώ, με τα μάτια στραμμένα στον ορίζοντα,
περιμένω και καρτερώ το επόμενο ,
να τα φέρει πάλι σε μένα.
Νύχτωσε , σε λίγο ξημερώνει,
ακόμα να φανεί.
Εγώ, θα περιμένω ,
σε όλες τις ακρογιαλιές του κόσμου.
Θέλω πίσω τη ζωή που έχασα.
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.




Στιγμές
.......Στο σταυροδρόμι της συνάντησης που μείνανε μόνο τα πουλιά,
στα σταματημένα ρολόγια του χθές, που γέρασαν,
στο αγκαλιασμένο διάβα με τίς υποσχέσεις που έσβησαν.
Στα κουρασμένα τρένα , που φύγαν κλαίγοντας απ' τον σταθμό.
Σαν δείς μια κοπελιά να κλαίει η να πονάει,
σαν δεις ένα νιο να πίνει , να μεθάει, κοίτα κατά τον ουρανό:
μια αλυσίδα έχει σπάσει.
Κοίτα κατά την πολιτεία, πυκνό σκοτάδι.
Κοίτα κατά τα μουράγια , πόσα σαπιοκάραβα.
........
Σκέψεις Θραύσματα/ Κώστας Βασιλάκος/ Άνεμος Εκδοτική.

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Πνεύμα βαθύ Ελληνικό/απο του Νου τα ύψη...

Μην τους αλλάξεις τους Ναούς
που έστησαν με κόπο...

'Εφεραν μάρμαρο λευκό
οι Δωριείς στη χώρα..
Χρυσό απ' την Ανατολή

 να φτιάξουνε τα σκεύη

Πνεύμα βαθύ Ελληνικό
απο του Νου τα ύψη...

 Μην τους αλλάξεις τους Ναούς
που καίγονται οι δάφνες...

Μες της Πυθίας το χρησμό
 με τη σιωπή θε να σου πουν
το μυστικό το σπόρο
και θα σου δώσουν το νερό
για να τον μεγαλώσεις..

Μην τους αλλάξεις τους Ναούς...
Mα,αν θες κάτι ν' αλλάξεις ...
Βάλε καινούργιο χώμα να σταθούν
Περήφανα σαν Πρώτα! (Mαρία -Λαμπράκη)